Do. 21-11 Na een nacht waarin ik goed heb geslapen wel weer op tijd wakker. Na de koffers opnieuw te hebben ingepakt en een goed ontbijt heb ik het hotel een taxi laten bellen die me om 8.30 ophaalde. En om 9.30 was ik op het vliegveld. Ruim op tijd voor mijn vlucht van 13.10 uur. Op het vliegveld een postkantoor gevonden, dus daar nog even de kaarten die ik bij lake Malawi gekocht had op de bus gedaan. En toen opzoek naar de incheckbalie. Waar de problemen opnieuw begonnen. Vliegen gaat bij mij nogal eens met wat problemen. In dit geval bleek door staking mijn vlucht geannuleerd te zijn. Dus werd naar het kantoor van South African Airways gestuurd. Dit was aan de andere kant van het gebouw op de eerste verdieping. En er waren geen liften dus moest al mijn bagage de trap op slepen, wat met 2 koffers en 2 rugzakken betekent dat je 2 x de trap op moet. Uiteindelijk het kantoortje gevonden echter het was op slot. Er stonden al 2 Portugese te wachten en die vertelde me dat men al wel iemand aan het regelen was. Ik denk na 10 minuten kwam er iemand en na ik denk nog een kwartier had ik een nieuw vluchtplan. Omdat ik graag van mijn koffers af wilde maar meteen weer door gelopen naar de check in. Onderweg daar naartoe waren 2 agenten met een drugshond in de gang gaan zitten. Ze wilde mijn bagage controle. Natuurlijk werd er niets gevonden maar het was wel leuk om een keer te zien hoe zoiets gaat. Alles wordt op een rijtje gelegd en de hond loopt er al snuffelend een rondje omheen.

Bij de check in balie kreeg ik te horen dat de gate al gesloten was. Na aangegeven te hebben dat ik deze vlucht nog geen 5 minuten geleden heb gekregen, i.v.m. dat mijn eigen vlucht geannuleerd is. Kon ik na wat telefoontjes toch nog mee. Maar moet dan wel opschieten. Dus een door de gang naar de douane, slaat nu die drugshond natuurlijk wel aan. Gelukkig laten ze me door rennen. En bij de douane, waar alles nog handmatig in een schrift wordt opgeschreven, krijg ik voorrang omdat iemand van het personeel een korte route heeft gelopen en zegt dat ik eerst moet. Toen ik de primitieve manier van verwerken zag verdween ook mijn angst dat Geoffrey misschien iets had geregeld dat ik alsnog moest betalen. Ook het controleren op wapens en gevaarlijke stoffen gaat niet zoals ik dat ben gewend. Want had nog 2 flessen water in mijn tas en die hoefde er niet uit. Uiteindelijk bij het vliegtuig aangekomen, waarbij ik onderweg tegen de mevrouw die me begeleid me verschillende keren heb verontschuldigd voor de overlast, bleek het een klein vliegtuigje te zijn. Dit ging onderweg dan dus ook niet goed. Wat de oorzaak was weet ik niet waarschijnlijk een combinatie van: beroerd van de diarree, lucht ziekte door het vele trillen en de stress. Maar heb de hele vlucht tegen de misselijkheid verzet. Dus toen het vliegtuig lande op Zimbabwe ben ik uitgestapt en eerst eens naar de wc gerend. Na mijn bezoek aan de wc heb ik na gevraagd aan de mensen voor de douane waar ik na toe moet voor transfer. Dit blijkt een bankje een beetje achter in de hal te zijn. Ik heb hier een hele poos zitten wachten. Op een gegeven moment komt er wel een vrouw die vraagt waarom ik daar zit en zegt dan iemand te zullen halen. Maar er komt maar niemand dus terwijl ik langzaam wat opknap begint ik helderder te worden en krijg langzaam het vermoeden dat ik iets verkeert heb gedaan, op mijn ticket staat immers dat ik pas om 1 uur moet landen en het is pas 12.00 uur. Als er 2 mannen langs lopen vraag ik welke luchthaven dit eigenlijk is. Als het antwoord Harare is besef ik dat er echt een probleem is. Want moet op een luchthaven zijn dat met een L begint, weet niet hoe je het uitspeelt. De mannen leggen uit dat ik inderdaad in het vliegtuig had moeten blijven zitten en in Zambia (Lusaka) er pas uit had gemoeten. De man heeft me goed geholpen. Ik heb gedaan wat ze zeiden, wacht hier, loop mee, ga daar zitten enz. Hij heeft me tot aan de juiste gate begeleid en daar heb ik gewacht tot mijn directe vlucht naar Johannesburg vertrok. Na wat slapen, een aantal x naar de wc en wat medicijnen om mijn buik rustig te krijgen ging de vlucht naar Johannesburg goed. De man die me geholpen had met het regelen van mijn vlucht naar Johannesburg had aangegeven dat ik op Schiphol naar de kosten found bagage desk moest om mijn koffers uit het ruim nog na te laten sturen. Maar toen ik in Johannesburg na een stempel van transfer en het handmatig inschrijven bij de incheckbalie kwam. Gaf deze mevrouw aan dat ik gewoon in Amsterdam mijn bagage van de band zou kunnen halen. Ik ga het wel ervaren. Na wat gewinkeld te hebben tijdens het wachten. Met wat een verschil tussen de 3 luchthavens die ik vandaag had gezien. Lilongwe waar praktische niets was, Harare wat al iets groter en luxer er uit zag en Johannesburg wat voor mijn gevoel met Schiphol te vergelijken was ben ik om 23.30 aan boord van de KLM gegaan op weg naar Schiphol.

Vrij. 22-11 Na ik weet niet hoe een lange vertraging, het airco systeem voor op de grond had problemen, zijn we vertrokken naar Nederland. Het was een goede vlucht waar ik ook redelijk in heb kunnen slapen. We hebben een deel van de vertraging in kunnen halen. Maar door de extreme drukte bij de douane toch pas om 11.40 bij de bagage band. Waar inderdaad mijn koffers op lagen. Heb ik de trein naar Oudenbosch gepakt waar ik na 2 overstappen om 13.45 uur moe maar blij weer thuis te zijn door mijn ouders en Xena werd afgehaald. Nu een weekje uitrusten en dan begint het normale leven weer echt. Het is een unieke reis geweest met leuke en minder leuke momenten. Maar had het ook niet anders verwacht. Toch ben ik een echte Nederlandse en is oost west thuis best echt voor mij van toepassing.