Di. 12-11 Tijdens de pauze met zuster Floris zitten kletsen. En gezien hoe grote stapel papier werk ze moet wegwerken. Ik ben op dat soort momenten blij dat ik maar een simpele analist ben. Prisca heeft me al een paar keer gevraagd of ik niet verder wil studeren een master halen. Ik heb gezegd dat dat niet gaat binnen mijn vakgebied. Meer omdat ik niet weet hoe uit te leggen dat die papier winkel die met een hogere functies gepaard gaat me niet aanspreekt. In ieder geval nog niet. Maar hier is een hogere functies, een hogere opleiding een vorm van opklimmen op de sociale ladder. Er hangen maar 2 foto’s in huis, namelijk van het moment dat Geoffrey slaagde voor zijn docent diploma. Om aan te geven hoe belangrijk dat is.

Verder de planning voor de komende 11 dagen maar eens opgeschreven voor de familie gezien er nu met de uitstapje het een en ander veranderd in de routine. Verder was het een rustige middag wel erg warm gezien zowel de stoom als de noodgenerator het niet deden. En dus ook geen airco.

En bij terugkomst thuis nog geen stroom dus wat foto’s op Prisca der telefoon gezet. Maar alles ging niet omdat ze te weinig ruimte had en en veel erop zetten ging ook niet want mijn batterij van mijn laptop was bijna leeg. Zelf wilde ik met haar de plaatjes van Nederland bekijk. Maar na twee had ze geen geduld meer. Dus maar vlug naar mijn kamer gegaan om daar met behulp van mijn zaklamp mijn tas in te pakken en daarna vroeg naar bed.

Woe. 13-11 De wekker om 5.00 gezet maar al om 4.45 wakker. Dus maar opgestaan. Mijn muskietennet weer afgehaald. Waarschijnlijk gaan we het niet gebruiken. Verder mijn tas ingepakt bij de opkomende zon. En om 6.00 naar de weg gelopen. Om 6.15 kwam de ambulance uit het dorp langs gereden. Hij reed eerst nog naar het ziekenhuis om ons daarna op te pikken, dat was rond 7.00 uur. Via een andere weg dan we tot nog toe hebben gepakt naar Mzuzu gereden. Leuk om een andere weg te zien. Deze gaat o.a. langs Vwaza wildlife reserve. Bij de ingang zie ik vanuit het terrein buiten het park een beest het parkeerterrein oprennen. Eerst denk ik een kat maar het is te groot voor een huiskat en te klein voor een leeuw of zoiets. Na het bezoek aan het park denk ik eerder dat het een aap moet zijn geweest. Rond 10.30 uiteindelijk aangekomen in Mzuzu. Dan naar de bank en naar ShopRite voor o.a. water en lekkers. Daarna wilde Prisca eerst nog Jenala en Charles die ook in Mzuzu waren ontmoeten. Dus een tijdje in de zon staan kletsen. Tenminste zij staan kletsen gezien het in het toemboca ging. Ik heb wel geïnformeerd of ze hadden genoten van de bruiloft. Om 12.15 of zoiets ik weet de tijd niet meer precies. Een taxi/minibusjes gepakt naar Nkhatabay 46 km verderop. Onze chauffeur was er echt een die scheurde door de bochten. Dus moest me goed vasthouden en ben uiteindelijk maar aan de chips gegaan tegen de misselijkheid die door een combinatie van wagenziekte en een te lege maag werd veroorzaakt. Na een halve zak chips zakte de misselijkheid en kon ik genieten van de mooie vergezichten en zelfs proberen wat foto’s te maken. Wat alleen nog niet meevalt in een rijdende auto. Rond 13.00 waren we bij het dorp waar we die nacht zouden slapen aangekomen. Er waren 2 hotels in de buurt ik wilde de goedkoopste nemen. Maar Prisca zei dat zowel haar vader als zuster Floris haar hadden gezegd goed op hygiëne te letten en die kamer was niet hygiënisch. Dus het werd het andere hotel. Met dan maar de duurste kamer. Maar wel een fantastisch uitzicht op het meer. Het was veel te warm om te gaan zoeken naar of er nog meer hotels waren.

We hebben een tijd foto’s lopen maken in onze zwemkleding. Vooral Prisca natuurlijk. Na lang wikken en wegen toch ook even voor de foto in het meer gestaan maar daarmee er meteen uit en zeer goed afdrogen. Want doordat het warm zoetwater is zitten er verschillende parasieten in waar ik in ieder geval zeer ziek van kan worden. Dus wordt aangeraden om niet in dit soort zoetwater te gaan. Ergens op een site had ik zien staan dat het de parasiet ongeveer 10 minuten kost om door de huid te komen dus hopelijk werkt dit. Verder nog wel 1x even in het water gegleden doordat ik op een steen stapte die te glad was. Het heeft een sneetje(wat voor zover ik weet, niet heeft gebloed) en een behoorlijke blauwe plek op mijn voet opgeleverd. Ook in dit geval weer snel afgedroogd. Heb het Prisca 6x proberen uit te leggen waarom ik hier niet kan zwemmen en toen leek ze het begrijpen tot ze later op de dag andere blanke zag zwemmen. Ik heb door vanaf de kant uit te leggen dat hoe je moet zwemmen geprobeerd Prisca het te leren. Maar zonder succes. Ze heeft wel wat geprobeerd maar roept al heel snel kan ik niet. Om 15.40 na het zwemmen wat te zijn opgeknapt zijn we het dorp in gegaan om rond te kijken en opzoek te gaan naar Majoka vilage. Bij het over het strand lopen kregen we een zwerfhond achter ons aan. Of ik denk vooral achter mij aan. Normaal houd ik wel van honden. Maar voor deze was ik in verband met hondsdolheid een beetje bang. Hij zag er zeer slecht uit. En elke keer als we even stil stonden om rond te kijken dook de ineens net achter of naast me op. Verder kwam er een man naar me toe waar Prisca het niet op had, hij liep te slijmen, maar natuurlijk krijgt z’n niets van me. Hij dronk naar de drank dus zo het toch waarschijnlijk alleen maar op zuipen.

Na wat informeren krijgen we de weg gewezen naar Majoka vilage. Wat heel Iets anders was dan ik had verwacht. Het is een hotel met allemaal losse huisjes. Omdat de mensen allemaal zeiden dat het ver weg was hebben we een motor taxi genomen. Waarbij ik verrassend genoeg achteraan moest gaan zitten terwijl ze me altijd zo willen beschermen en dan het midden veiliger lijkt.

Aangekomen daar een mevrouw gezien die uit Schotland komt en bij haar dochter die hier in Malawi woont op bezoek is ontmoet. Ze zeggen dat iedereen een evenbeeld heeft. Nu heb ik dat van Mia gevonden. We hebben er wat foto’s genomen en wat gedronken waarbij ik bij het afrekenen niet goed had geluisterd. Ik dacht dat ze zeiden 6000 kwatja in plaats van 2600 kwatja. En door de schok om het bedrag vergat ik dat ik mijn anti-diefstal portemonnee onder mijn kleren had zitten. Dus paniek om niets. Het zal de vermoeidheid zijn. Vanuit het hotel terug gelopen naar ons hotel. Maar Prisca had haar vader belooft dat we terug in het hotel zouden zijn voor 18.00 uur. Dus niet meer gaan eten en ook geen tijd om souvenirs te kijken/kopen. In het restaurant van het hotel kwamen we een ander Nederlands stel tegen. En omdat het eten extreem lang op zich liet wachten veel zitten kletsen. Omdat er in mijn omgeving vaak alleen toemboca wordt gesproken, moet ik eerlijk zeggen dat ik nu expres Nederlands bleef praten zodat Prisca misschien zou voelen hoe afschuwelijk dat is. Maar Gabi en Aad stapte wel over naar Engels dus toen ben ik ook maar overgestapt. Het stel komt uit Den Haag maar woont al 37 jaar in Tanzania en omdat ze nu in Mosi wonen kennen ze ook verschillende dingen die ik kan uit mijn tijd in Tanzania. Ze zijn nu onderweg naar hun dochter die in Zuid Afrika woont. Het was heerlijk om met Nederlanders te hebben gesproken. En om 20.30 naar een vermoeiende dag naar bed gegaan.

Do. 14-11 We hadden van het hotel een draagbare airco gekregen. Maar deze zorgde niet echt voor koude lucht alleen voor droge lucht. Dus heb gedurende de nacht enorm liggen hoesten. Een hoestbui die alleen maar zeer doet aan je keel, maar waar je niet het gevoel bij hebt dat er ook iets gebeurt. Het eerst beter toen ik de ramen in de badkamer open had gezet en de deur naar de badkamer.

Rond half 7 wakker. En eerst een tijdje over het meer zitten kijken. Het is zelfs nu als warm. Ik gok z’n 25 graden Celsius. Na wat berichtjes naar het thuisfront te hebben gestuurd en een ontbijt dat eerst niets lijkt voor te stellen alleen een kom cornflakes. Volgt daarna nog brood met spiegel ei, worst, vlees, gebakken tomaat en friet. Zijn we vertrokken. Op weg naar de uitgang van het hotel moesten we een aantal trappen op. Als we nog niet halverwege zijn begint Prisca al te steunen dat ze moe is. We gaan op souvenir zoektocht en ik wil eerst Majoka vilage lopen. Maar Prisca zegt dat we beter de andere kant op kunnen gaan daar waren ook souvenirs stalletjes. Ik wil graag er heen lopen maar ze zeurt dat het te ver is en laat me i.v.m. de hitte overhalen. En deze keer heeft ze gelijk en is het ver. Maar het kost ons op deze manier wel weer meer geld. Na alle stalletjes te hebben bekeken koop ik een aantal dingen helaas door de tegenvaller dat ik het hotel niet met card maar met cash most betalen. Nu niet alle souvenirs kunnen kopen eigenlijk ook nog een heel mooi nijlpaard gezien. Maar dat gaat dus niet. De olifant daar vroeg die ik weet niet meer 7of 10 duizend voor. Maar legde uit dat ik maar 4 duizend had omdat de andere 6 voor de taxi terug naar Mzuzu was. Ik was er van overtuigd dat het niets werd maar uiteindelijk heb ik hem toch voor 4000 gekregen. In de taxi/minibusje dat we namen zat ook een meisje Lianne (of zoiets) dat haar laatste co-schappen had gelopen in Zambia en nu aan het rondreizen was door Malawi. Bij terugkomst in Nederland zou ze basis arts zijn. Zowel over de ziekenhuizen zitten kletsen als over onze ervaringen wat betreft Malawi. In Mzuzu aangekomen eerst maar weer geld getrokken. Vervolgens naar de supermarkt voor heel veel boodschappen. O.a. 3 kg suiker (wat volgens Prisca echt nodig is maar ik gebruik geen suiker dus toch wel raar), bevroren kip (kwam half ontdooid aan), worsten uit de koelkast (die vele uren voor in d bus hebben liggen bakken in de zon) en 3*2L water. Dus na de boodschappen alleen nog even naar de markt voor wat groenten en dan naar de bus. Helaas hebben we volgens Prisca geen tijd meer om de klokken voor het werk te kopen. Maar vraag me af of het komt dat ze boos is dat ze de ketting van 1000 kwatja niet kreeg of omdat ze moe was en geen zin had om te lopen. Je kunt het halen in 15 minuten heen en terug met je betaalde goederen. Nu hebben we hebben tussen een half uur en drie kwartier in de bus zitten wachten.

Rond 17.00 terug thuis. Bij thuiskomst bedenk ik dat ik waarschijnlijk morgen met de safari een probleem ga hebben. Dit doordat ik de boodschappen in eens cash moest afrekenen en vergat me de supermarkt opnieuw te pinnen. Als ik alles wat ik heb bij elkaar tel heb ik net niet genoeg. Ik heb voor 77 euro en ze hadden 80 gezegd. Hoop dat het genoeg gaat zijn. Jenala en Charles zijn hier dus voel me een beetje verloren. Ze hadden wel voor me gekookt maar niks gezegd dus de friet was koud. Ik ontdekte het toevallig toen ik uit mijn kamer kwam om naar de wc te gaan. Ik was op mijn kamer aan het opruimen van de vakantie en aan het klaarleggen voor de safari van morgen. Om 19.30 al naar bed. Ik was zo uitgeput terwijl ik met mijn ouders aan het Whatsappen was gewoon stond te huilen van vermoeidheid. Wel Prisca nog gewaarschuwd dat we morgen al weer om 6 uur weg moeten om olifanten te zien.