Vrij. 8-11 Na een kort nachtje. Gezien ik om 4 uur wakker werd uit een rare droom. En daarna niet heel veel meer heb geslapen want al snel begon ook in huis en buiten het leven op gang te komen. Het lijkt er op dat we met ongeveer 13 mensen hier afgelopen nacht hebben geslapen. Ik weet niet waar iedereen heeft geslapen. Ik denk veel op de grond. Maar ergens was ik wel blij dat ik gewoon een eigen kamer had die ik niet hoefde te delen. Dus om 5.25 maar opgestaan. Probeer straks wel nog wat te slapen. Klamboe neerhalen, schoenen voor de bruiloft wassen en tas pakken. En dan wachten tot we vertrekken. Volgens pa rond 10.00 en volgens moeder tussen 11.00 en 12.00 uur.

Terwijl er steeds meer vreemde kwamen. En te zien dat langzaam iedereen mooie jurken aan trekt, terwijl ze mij niet hebben gezegd dat het nu al moet. Dus heb het proberen te vragen aan Mary. Maar volgens mij begrijpen we elkaar niet helemaal. Maar ik begrijp eruit dat voor reizen mijn lange broek goed is. Na een ochtend me te hebben verveelt is om 13.05 de open vrachtwagen er en om 13.35 vertrokken naar Sint Don Bosco Secondair school waar de bruiloft plaats vind. We hebben zelfs een geit ingeladen het is me niet helemaal duidelijk of dat voor eten of voor cadeau is. Hij leeft immers nog, en Jenala is een docent en Charles een verpleegkundige dus geen van twee een boer.

Maria blijft achter om op het huis te passen. Als ik er naar vraag zeggen ze dat ze niet alleen is. Maar ik heb niemand gezien.

Na 6 stops iets over 17.10 in Mzuzu. Daar blijkbaar eerst nog boodschappen doen en om 17.40 weer in de vrachtwagen, o.a. een aantal kippen rijker. Toen langs de bruidszaak om een heleboel spullen op te halen. Ook lange stokken ik denk voor decoratie. Onderweg vond ik het i.v.m. foto’s maken jammer dat ik in de cabine zat. Maar nu ik zie wat er nog allemaal vanuit de bruidszaak mee moet ben ik blij dat ik niet in de bak zit. Ze zitten er al zonder al die nieuwe spullen erbij krap. Laat staan nu. Ook de cabine begint goed vol te worden met tassen en 5 mensen. Gezien er maar 2 stoelen en een heel smal bed zijn. Ik zit samen met Mary en Nora op bed en de chauffeur en Geoffrey op de stoelen.

Om 19.30 een korte stop van een kwartiertje om wat eten te kopen. En dan weer verder. Om 21.15 dan eindelijk op de locatie. Na eerst met de vrachtwagen een brugje kapot te hebben gereden. Ze stuurde ons bij de school over een bruggetje dat de zware vrachtwagen niet hield. Gelukkig was de sloot die er onderlaag zeer ondiepe en droog dus terug met 1 kant van de wagen over de brug die heel was en met de andere kant door de sloot. Het blijkt alleen maar de feest locatie te zijn waar we de decoratie afleveren om rond 22.00 uur weer door te rijden waar we om 22.30 uur aankwamen. Dan aangekomen in het volgende dorp stapt iedereen uit. Dus ik ook. Maar sta nog geen 5 minuten buiten de vrachtwagen of krijg te horen dat i.v.m. de veiligheid ik in de vrachtwagen moet gaan zitten. Waar ik na 30 minuten een zakje friet kreeg die 3 uur eerder was gekocht. Dus koud, omdat ik mijn malaria medicijnen nog steeds in moest nemen toch maar wat van gegeten. Om 23.30 mag ik er even uit om 2 foto’s te maken om dan nog dik drie kwartier te wachten. Dus dik 1,5 uur alleen in een vrachtwagen gezeten terwijl er buiten gefeest werd. Ik voelde me afschuwelijk. Ik had gelukkig wel bereik daar dus met mijn moeder zitten Whatsappen. Waarbij ik letterlijk bijna zat te huilen. Het is het meest afschuwelijke moment hier tot nog toe. Zo buitengesloten ik me voelde. Ik ben altijd al bang dat ik er niet bij hoor. Maar nu was dat wel heel erg. Ik reis de halve wereld alleen over om hier te komen. Om dan voor mijn eigen veiligheid alleen in een vrachtwagen gezet te worden. Waarbij ze me als een klein kind komen vragen of ik wel gegeten en gedronken heb. Ik ben verdomme 33 en geen 6 jaar. Ik kan dat prima zelf regelen. En ben misschien naïef maar weet heus wel wat van gevaar. En kan prima voor mezelf zorgen. Als Prisca me eindelijk komt halen, lopen we een stukje om dan weer in een auto te stappen. En een stuk te rijden. Ik heb in de auto half en half liggen slapen. Toen we aankwamen bij het huis waar we moesten overnachten bleek dat we met 9 in een kamer moesten slapen. Er was 1 2-persoons bed en 1 1-persoons matras op de grond. Verder werd er een rieten mat op de grond gelegd met 2 dekens erop. Ik weet niet meer of het 1 uur of half 2 was toen ik ben gaan slapen met nog 2 volwassenen en een kind in het 2-persoonsbed. Gewoon in mijn kleren. Maar gezien ik normaal met deet en een muskietennet slaap en nu geen van twee had. Duurde het even voor ik sliep.

Za. 9-11 De dag van de bruiloft. Ik heb geslapen op het zelfde adres als de bruid en de bruidsmeisjes. Dat betekent dat veel te vroeg naar mijn zin. Ik weet niet meer of het half 4 of 4 uur was toen ze begonnen met het licht aan doen en de bruid klaarmaken. Ik heb me nog een paar keer om proberen te draaien. Maar echt goed slapen lukt met die drukte in dezelfde kamer als waar je probeert te slapen niet. Prisca gaf om 5 uur aan dat ik op moest staan. Waarna ik zelf na mijn hoofd in een bak water te hebben gestoken om mijn haren te wassen, snel klaar was. Toen wat zitten kijken hoe iedereen hier druk bezig was. Met aanbrengen van valse nagels, valse wimpers, heel veel make-up en pruiken. Gewoon haren vast is genoeg voor mij, ik ben niet van de make-up dus verbaas me hier enorm. We kregen porits(=rijstepap) als ontbijt met veel suiker, veel te zoet naar mijn zin. Wat de vrouw waar we logeerden vertelden is zodat de bruid en de bruidsmeisjes niet naar de wc hoeven. Daarom krijgen ze ook geen thee. Ik ben nog even bij Geoffrey langs geweest. Hij wilde weten of ik goed geslapen heb. Daarna weer terug naar de bruid. Om tot daar te wachten tot de mis van 8.00. Om 9.05 is Jenala bij het huis opgehaald en om 9.35 begon de mis tot 11.15 uur. Het valt me weer op dat er een spreiding is tussen de braidel mans en de braidel girls. De braidel man zitten recht voor het podium terwijl de braidel girls in een zijbeuk zitten. Na dat ze voor de kerk (en hier dan gelijk ook voor de wet) zijn getrouwd en worden hun stoelen aan de kant gezet. Waardoor ze verder van het altaar vandaan zitten dan de braidel mans en het koor. Na de mis foto’s maken bij een pomp station. Terug naar huis waar de bruid verbleef om te eten. Ik denk dat ik me per ongelijk hoog in de hiërarchie heb geplaatst. Het bruidspaar zat in de bank te eten en toen ik een bord kreeg ging ik er bij zitten. Om later te merken dat alleen de mannen van de braidel party er maar zaten.

Iets na 14.00 vertrokken richting de receptie locatie. Dit was de aula of iets dergelijks van de middelbare school. Waar een presentatrice in combinatie met een DJ de boel aan het amuseren was. Eerst kwam een danspaar binnen dan de bruidsjonkertjes en 1 van de bruidsmeisjes. Vervolgens de 4 paren van de braidel party en dan het bruidspaar met het andere bruidsmeisjes. Ze kwamen allemaal dansend binnen wat een hele show was en toen kwam een bruiloft wat ik nog nooit heb gezien. En wat echt niets voor mij is. Ik vond het afschuwelijk. De muziek was te hard en niet mijn smaak. Maar dat maakte het nog niet zo erg. Maar het was in mijn ogen een groot toneel spel kijk eens hoe goed ik ben. Hoe veel geld ik heb en kan geven aan het bruidspaar. Niemand had mij verteld dat het zo ging. Dus had alleen een bedrag in een envelop bij me. Waar grote briefjes in zaten. En uit protest heb ik het gewoon meteen zonder naam afgegeven bij de tekentafel. Ik hoef niet met naam genoemd te worden van kijk zoveel geef ik het bruidspaar. Achteraf denk ik had misschien er wel mijn naam op moeten zetten. Nu denkt het bruidspaar dat ik niets heb gegeven. Maar veel mensen vonden het duidelijk geweldig. Ze wisselde groot geld naar briefjes van 50 of 100. En stonden het demonstratief in een schaal of kleed dat werd opgehouden gegooid. Zelfs voor een stukje taart moest je geld geven. Dus heb geen bruidstaart op. Al had ik toen bijna meer gegeven dan ik van plan was omdat ik wel dorst had en je kreeg bij de taart ook een flesje drinken. Maar het liep toen al bijna tegen het einde van het feest dus heb het dus niet gedaan. Aan het begin van de receptie vroeg Geoffrey of er ook een stoel voor mij klaar gezet moest worden. Ik gaf aan dat ik dat niet wist. Immers ze hadden ook gevraagd om foto’s te maken en te filmen. Maar daardoor heb ik heel lang gestaan en ben op een gegeven moment maar meer naar achteren op een stoel gaan zitten. Tot ik daar in de verdrukking kwam. Toen ben ik naast de geldtafel op de grond gaan zitten. Het leukste van die middag was voor mij de paar kleine momentjes waar ik met een klein kindje kon spelen. En vond het wel leuk om z’n grote opkomst van collega’s te zien. Terwijl het zoals je bij gisteren hebt kunnen reizen een hele lange reis was. Dit blijkt het gebied waar Charles is opgegroeid en dus ook nog zijn ouders wonen en tevens is het in de buurt van Jenala der school. En die mensen zijn allemaal pas vrijdag nacht vertrokken en niet al vrijdag middag met ons meegekomen. Ik heb daardoor een paar foto’s van mijn collega’s kunnen maken. Om 18.05 was het eindelijk klaar. Met koppijn, honger en dorst terug gegaan naar het huis waar onze spullen nog lagen om daar om 18.55 weer te vertrekken richting huis. Toen ik informeerde naar het avond eten bleek dat we dat niet kregen. Ik had als lunch rijst op en dat met mijn handen gegeten. Dus niet heel veel op. Want het lukt me nog niet goed om te eten met mijn handen. Zeker niet iets als rijst. Dus was blij dat ik een plak peperkoek had meegenomen. Dan kon ik mijn malaria medicijnen daarmee innemen. Al is het niet ideaal. Onderweg nog een tijdje stil gestaan om dat er wat mis was met de wagen maar om 22.30 toch in Mzuzu. Waar we de spullen weer hebben ingeleverd bij de bruidszaak. Uiteindelijk om 4.00 thuis, na vooral het laatste stuk als bus te hebben gefungeerd, en bij elk dorp of huis zo ongeveer te stoppen. Was ik compleet gesloopt. Wel een paar keer een beetje zitten dommelen in de wagen maar slapen lukt meestal goed. Maar deze keer niet. Er zat een rand in mijn rug te vervelen dat ik wist op te lossen door met mijn rug tegen mijn laptop te gaan zitten. Maar als je met en veel tassen en 4 mensen op een smal bed achter de stoelen zit kun je zeer slecht een goede houding vinden. Dus thuis gouw mijn net opgehangen en om 4.15 naar bed.

Zo. 10-11 Ook vandaag was er al vroeg veel activiteit maar ben tot 8.00 blijven liggen. Ze kunnen allemaal de pot op. Ik had onderweg al gezegd dat ik vandaag niet naar de kerk zou gaan omdat ik uit moest rusten. Na zowel mezelf, als mijn kleren gewassen te hebben. Een uurtje gaan liggen. Na de lunch aan pinda’s zitten pellen en aan het verslag van de afgelopen dagen zitten werken .