Vandaag is het zover wij, de 6 nieuwe mensen, mogen ook aan de slag. Rond half 9 vertrokken naar het weeshuis. Hannah die er al 2 weken werkt wijst ons de weg. Het is een lang stuk met de Dala dala.

In het weeshuis krijgen we eerst een rondleiding. Er zijn 4 groepen. Baby’s tot de 6 maanden en dan de kruipers van 6 maanden tot ongeveer 1 jaar en dan de wagelaars van 1 tot 2,5 en dan de oudste groep is tot 4 jaar.

Na de rondleiding hebben we met een beschermschort aan bij de baby’s geholpen. Er zijn 6 baby’s waarvan een meisje met een open gehemelte dat toen ze kwam 1 kilo was en nu al weer 3 kg. Ik heb een beetje met de kinderen geknuffeld en 1 een fles gegeven. En met ze gelopen lopen tot ze in slaap vallen. Tussen de middag de kruipers een papje gevoerd en na te hebben gezien hoe het moet 2 kinderen een schone luier aan gedaan wat iets ingewikkelder is dan in Nederland met die wegwerp luiers. Eerst een inleg luier dan een katoenen doek, die je met een sluitspeld vast moet zetten dan een plastik broekje tegen het lekken dan nog een pamperbroekje achtig ding en dan de gewonen kleren. Na het verschonen gingen ze naar bed en ging ik lunchen bij een bakkerij in de buurt.

Na de lunch gingen Eva en Hannah terug naar de lodge maar ik ben terug gegaan naar het weeshuis.

Er waren een heleboel middelbare school kinderen op de binnenplaats en een stuk of 10 in de baby afdeling. Dus daar een beetje doelloos rond gehangen en na 20 minten naar de kruipers gegaan. Deze zaten buiten in de schaduw een flesje fruitschap te drinken. Ik was net een beetje aan het spelen met 1 van hen toen de hele school kwam aanstuiven. Alle kinderen werden zo opgetild, ook het kind dat bij mij op schoot zat. Het was zelfs voor mij overdonderend dus laatstaan voor de kinderen. Iedereen ging naar de speelzaal waar de oudste twee groepen zaten. Daar zijn een paar mensen aan het praten geweest. Dit verstond ik niet maar het leek op bidden want het leek of ze afsloten met AMEN. Er waren al een paar kinderen van de kruipers tijdens de gebeden terug naar hun plekje gebracht omdat ze alleen maar huilden. Vervolgens mochten de pubers met de kinderen gaan spelen en ik stond wat toe te kijken dat er 1 naar me toe kwam en opgetild wilde worden en me niet meer los wilde laten. Ik denk dat die bij mij bescherming of rust zocht. Toen kwam een tweede die wilde opgetild worden. Dus maar op de grond gaan zitten met beide kinderen op schoot. En een derde dicht tegen me aangekropen. Ze zaten rond te kijken. Maar zogouw een leerling ze op wilde tillen. Klampte ze zich aan mij vast en begonnen te huilen. Terwijl ik net zo vreemd voor ze was als de leerlingen, want het was ook mijn eerste dag en Had nog niet op hun groep gestaan.

Toen de leerlingen weg waren werden de kinderen vrijer en heb ik er een paar geleerd hoe de gespen van mijn tas open en dicht moeten. Dicht lukte de meeste wel maar open alleen bij toeval. Nu is de pincetgreep met kracht toepassen ook wel heel lastig. Ze hebben ook nog met mijn haren aan het spelen geweest.

De terugweg heb ik gedaan met een vrouw (ik denk de managar) van het weeshuis. Die me heeft geholpen waar ik uit de dala dala moet. Ik was bijna te vroeg uitgestapt. Ik haar in het Swahilie bedankt en afscheid genomen. IK denk niet dat ik het goed uitsprak, maar ze waarderen het als je het probeerd.

Thuis opnieuw friet gegeten, dat was de 4x in 3 dagen tijd. Later The Hungergames gekeken. Niet echt een film voor mij. Maar toch maar helenmaal gekeken omdat ze hem op mijn laptop draaide en we niet altijd meidenfilms kunnen draaien met een jongen in ons midden.