Woe. 20-11 Als om 0.00 dan uiteindelijk mijn wekker afloopt. Heb ik misschien 30 minuten geslapen. Na het afbreken van mijn muskietennet en de laatste dingen inpakken. Zijn Prisca en ik om 1.00 met de bus naar Mzuzu vertrokken. Geoffrey en Mary hebben ons naar de bushalte gebracht. Waar Geoffrey in eens begon of het niet standaard is om je gast gezin te bedanken. Gezien dat zijn vorige dochter dat wel had gedaan. In eerste instantie was ik het niet van plan en aan het eind van de dag had ik er ook heel veel spijt van. Maar weet dat het wel netjes is dus heb hem nog gouw 10.000 kwatja in zijn handen gedrukt.

Rond 4.30 zijn we in Mzuzu, maar we blijven in de bus zitten. Want het is nog veel te vroeg. Voor mij een heel raar idee. In Nederland zou ik gewoon een bus later hebben gepakt. Maar omdat de bus niet erg betrouwbaar is hebben we waarschijnlijk deze al gepakt. Ik wilde eigenlijk om 5.00 al naar de apotheek en de bank gaan, maar Prisca vond het nog te donker op straat. Uiteindelijk ik denk rond 6.00 mocht ik dan toch naar de apotheek om méér tabletten te gaan halen tegen het hoesten. Meestal koop ik dan een hoestdrankje. Maar gezien dat je geen vloeistof groter dan 100 ml bij mag hebben in het vliegtuig nu maar tabletten. Ik denk dat het rond 7.00 is dat ze mijn spullen met een kruier naar de benzinepomp tegenover ShopRite brengt. Daar staan een hoop taxi/minibusjes en in een daarvan zit een docent van de middelbare school uit Mzambazi. Dus Prisca vertrouwd me aan haar toe. Eerst herken ik haar niet. Maar heb ook nog maar 1x even met haar staan praten, maar nadat ze verteld dat ze docent bij Geoffrey op school. Komt het weer langzaam boven. Het is een lange rit met veel politie controle posten. Maar na een rit van ongeveer 2 uur denk ik. Moeten we ineens overstappen op een andere bus. Iets met dat deze chauffeur niet de goede papieren heeft. Omdat we met best veel mensen en bagage zitten en iedereen wat wil verdienen, is het een geroep en gepraat door elkaar van een jawelste. Ik ben blij dat zei me zegt welke bus ik nu moet pakken. Uiteindelijk rond 11.30 in Lilongwe waar we de drukke bus kunnen achterlaten waar we steeds tussen de 8 en 10 mensen in zaten terwijl de bus is voor max 6a7 mensen. Een taxi heeft me uiteindelijk naar een hotel gebracht dat ik ergens in de papieren van ontmoet Afrika had zien staan. Alleen stond daar bij dat ik moest reserveren en had nog geen bevestiging van mijn reservering gekregen. Maar bij aankomst bij het hotel bleek er nog een leuk huisje over te zijn. Na wat chips te hebben gegeten (iets anders had ik niet bij) een uurtje gerust en toen 2 meiden uit Berlijn ontmoet en daarmee samen de stad in geweest. We kwamen langs een grote supermarkt waar vooral die meiden veel boodschappen hebben gedaan. Ze trekken met z’n tweeën door het zuiden van Afrika in een gehuurde auto met tent op het dak. We hebben veel gekletst. En zelfs als ze in het Duits tegen elkaar praten verstond ik daar nog meer van dan van toemboca. Ook nog ergens wat gaan eten en in het donker terug gelopen. Alleen in het donker door Mzambazi kopen is niet zo spannend, maar hier was ik toch erg blij dat ik had gezegd dat ik me bij hun aansloot zodat ik niet alleen door Lilongwe hoefde te lopen. Het was nog steeds druk op straat alleen met wat minder leuke mensen die geld wilde en zo.

Terug op het hotel kreeg ik zeer verontrustend appjes van Geoffrey dat ik niet betaald had voor mijn verblijf bij hun en dat ik ze meer dan 200 euro schuldig was en dat ik toch moest weten dat je moest betalen want dat is in Nederland toch ook. Ik heb meteen alle berichten doorgestuurd naar Nico van Ontmoet Afrika en hij is er meteen mee aan de slag gegaan. Want het klopte niet ik had netjes betaald aan de organisatie en die hadden het door betaald aan de partner organisatie in Mzambazi. De vraag was dus nu of zuster Florence het geld aan Geoffrey had gegeven en hij loog of dat daar wat mis was gegaan. Hij verzekerde me er in ieder geval wel van dat ik niet hoefde te betalen. Ondanks de geruststelling van Nico was ik nog zo overstuur dat ik mijn ouders heb gebeld. Gelukkig had ik goed bereik en kost Whatsapp bellen praktische niets. Nu kunnen zei natuurlijk ook niets doen. Maar het is wel fijn om even mijn hart te luchten. Ik heb flink door de telefoon zitten snotteren. Toen toch mezelf maar bij elkaar gepakt om nog wat te gaan eten, gezien de keuken om 20.00 zou sluiten en het al bijna 20.00 uur was. Bij de receptie was het menu al uitgeveegd dus heb toen aangenomen dat het restaurant, want dat had ik nog niet gevonden, al gesloten was. Op de veranda kwam ik de meiden weer tegen, tegen wie ik ook even in het kort mijn verhaal heb gedaan. Ook zij raden me aan niet te betalen. Terwijl we zo zaten te kletsen kwam er een jongen bal spelen. Ik had het al wel een keer ergens zien liggen maar had het nog nooit echt gespeeld. Nu speelde die eerst een tintje tegen mareen die hij won vervolgens een heel kort potje tegen Jane die hij verloor. Ook Jane zei het nog nooit te hebben gedaan en Mareen maar en paar keer. En toen vroeg die om tegen mij een potje te spelen. Ik gaf wel aan dat ik het nog niet helemaal door had en met de adviezen van steeds meer omstanders zijn we meer dan een uur met een potje bezig geweest waarbij het menig keer afgelopen leek maar de andere toch nog geluk had. Uiteindelijk heeft die gewonnen, maar ik ook want ik heb ondanks de rottige berichtjes een heerlijke 1,5 uur gehad. En bij terugkomst in mijn kamer waren er ook berichten van zuster Florence dat ze het geld wel aan hem had gegeven. Maar dat die nu meer wilde omdat de bruiloft duurder was uitgevallen, een de prijzen onder tussen wat zijn gestegen. Nu vind ik het jammer dat ik me had laten overhalen om voor ongeveer 60.000 kwatja = €75. (boodschappen en gegeven geld). Ik word niet graag gebruikt, ik wil best iets geven vanuit een warm hart. Maar ze moeten niet proberen te belazeren. Ik had bij hem altijd al een raar gevoel. Een soort gevoel van dat die zichzelf beter vind. En de gebeurtenissen van deze avond zijn voor mij een blijk dat mijn gevoel over hem juist waren. En dat het spreekwoord: “zoals de waard is vertrouwt hij zijn gasten” waar is. Zijn familie is de enige die me waarschuwde voor misbruik op het gebied van geld. En ook de enige bij wie ik heb gemerkt dat ze het probeerden. Toch na nog mijn medicijnen na het spelletje met een plak peperkoek maar ingenomen en toen naar bed.