Do. 10-10 Al vroeg waren de zusters van het klooster wakker, maar ik heb me nog een paar keer omgedraaid tot zuster Susan om 6.05 uur op mijn deur klopte. Zuster Susan zou me die dag helpen omdat zuster Floris door was gereisd naar de grens. Ze vroeg of ik mee wilde naar de mis die om 6.00 begon. Ik heb haar maar alleen gestuurd want ik liep nog in mijn pijama. En anders moest ze te lang wachten. Ik heb terwijl zij naar de kerk was me omgekleed en de koffers terug ingepakt. Daarna op haar gewacht om samen te eten en dan samen met een auto naar het busstation te worden gebracht. Daar hebben we de koffers in de bus achter gelaten. Zelfs degene met meer mijn laptop en fototoestel er in. Ik heb gewoon blind op de zuster vertrouwd en later pas bedacht dat het misschien niet erg slim was om zulke waardevolle spullen onbeheerd achter te laten. En het ging goed.

Wij zijn in de stad eerst naar de bank gegaan waar ik opnieuw euro’s heb gewisseld naar dollars. Om later te bedenken dat ik ook geld had kunnen pinnen, dat was waarschijnlijk sneller en makkelijker geweest. Maar geeft niet. Volgende keer beter. Daarna zijn we voor de zuster iets gaan doen waarna we voor mij een kaart voor de telefoon zijn gaan halen. Echter doordat ik de Nederlandse kaart er in liet zitten deed de nieuwe kaart het niet voor wattsappp. Jammer. Nog even naar de supermarkt waar ik een fles water heb gekocht. Later bleek dat ik ook beter een kopkussen en tandpasta had kunnen kopen want die laatste was ik in het klooster vergeten.

Terug bij de bus hebben we een tijdje zitten wachten ik denk misschien wel bijna een uur voor we vertrokken. Maar er was genoeg te zien. Venters van drinken, bananen, telefoon opladers, echt. liepen de bus in en uit.

Het eerste ik denk uur was goed te rijden over de asfaltweg. Al was ik de man die stond te prediken midden in de bus wel vervelend. Gelukkig stapte die redelijk snel uit. Na dat uur verlieten we echter de asfaltweg en werd de weg net een kermisattracties. Waar we hotsend, botsend en slingerend om de ergste kuilen en bulten in de weg te omzeilen nog 2 uur door een stoffige bergsteek doorreden. Ondanks alles viel ik ook hier af en toe in slaap. Het uitzicht was wel mooi. Maar 2 uur redelijk dor en armoedig land gaat toch ook vervellen. En zeker als je ook nog niet echt makkelijk zit. Ik ben namelijk lang tegen over veel van de mensen, zeker vrouwen, hier. We zaten namelijk boven, ik denk, de wielkast waardoor ik mijn benen helemaal tot bijna zithoogte had opgetrokken.

In Mzambazi aangekomen werden de meeste spullen gewoon door het raam gelost. En vervolgens door een groep kinderen vooral van ik denk een jaar of 4/5 naar het gastgezin. Alleen mijn zware koffer (22kg) werd door een meisje in der puberteit gedragen op der hoofd. Dat zie ik geen Nederlander doen. Ik voel me zo slap ten opzichte van hun. Ik krijg 22 kg nauwelijks getild. Daar heb ik kennis gemaakt met mijn gastgezin en nog even met zuster Susan ook gaan kijken in het klooster.

Savonds heeft de dochter Prisca des huizes me laten zien waar ik uit een plastic teil me kan wassen en hoe de wc wordt gebruikt. De wc is net al een hudo. Alleen is het gat maar ik denk 1/3 of minder dan de lengte van een hudo. Dus dat is veel lastiger mikken. Maar het concept is bekend.

Na het wassen en de uitleg om 20.45 naar bed. Rond 18.00 wordt het hier al donker dus dat voelt toch alsof je pas heel laat naar bed gaat.

Vrij. 11-10 al vroeg wakker rond ik denk 4.30 werd er al volop gerommeld in huis. Omdat de vader in huis Geoffrey de avond ervoor zei dat hij rond 6.00 opstond ben ik nog even blijven liggen maar om 5.00 was ik het beu en ben toch maar opgestaan. Na een tijdje buiten te hebben staan kijken zeiden ze me dat het water voor wassen klaar was. En daarna kreeg ik 6 witte boterhammen met boter. Na 3 zat ik al vol en een kop koffie. Ik drink thuis nooit koffie. Maar altijd kruidenthee. Maar gezien dat het of instand koffie of instand thee is en die daardoor wel erg sterk wordt drink ik nu koffie. De rest heb ik wat rond gekeken wat Tomboucha de lokale taal hier geoefend, waar niets van bleef hangen behalve Yewo = bedankt. Rond 10.00 na al een duidelijke voorbeeld van hiërarchie te hebben gezien van een vrouw die een zak mais kwam brengen. Ben ik even gaan kijken of zuster Floris al terug was. Dit was echter niet het geval, ze zou in de loop van de middag komen. Dus afgesproken dat ik dan terug zou komen. Terug na mijn gesprek met zuster Susan en mijn taalles die ik met haar heb gehad. Thuis gegeten, en een gesprek gehad met 1 van de vele vrouwen die langs kwam die dag. Ze is een docent, ik weet niet meer of het is basis of middelbaar is, en spreekt een stuk beter Engels en ziet me duidelijk meer als een gelijke. Ondertussen waren er ik weet niet meer hoeveel zakken en emmers mais gebracht. Langzaam begreep ik uit de gesprekken dat dit was i.v.m. de bruiloft van de oudste dochter des huizes op 9-11. En er moet dan heel veel Sima (maispap) gemaakt worden. De vrouwen vertrokken naar de maalderij met een deel van de mais en de dochter die thuis is bleef tv kijken dus ben ik op de stoep van de veranda gaan zitten waar ik rond kon kijken. De vrouw des huizes Mary kwam terug met een groep tiener meiden. Net op het moment dat Geoffrey ook net langs kwam. Hij vertelde wat ze gingen doen en vroeg of ik mee wilde. Dus ben mee gegaan naar de maalderij. Natuurlijk zonder iets te dragen. Alleen af en toe geholpen om een emmer of bak op iemand z’n hoofd te zetten. Bij de maalderij zitten kletsen met een paar van de tiener meiden en een paar vouwen en ook met een baby’tje (Blaide, of zoiets) zitten spelen. En ver uitleg gekregen hoe ze het mais maken en hoe nu verder.

Terug bij het huis nog staan kijken naar het water halen wat een gezellige en drukke boel was. En toen het bijna donker was pas beseft dat ik nog naar zuster Floris zou gaan. Dus snel even gelopen maar de deur was al op slot dus morgen maar navragen. Bij terug lopen overviel het duister me toch een beetje het kwam sneller dan gedacht. Terug thuis vertelde Geoffrey dat hij omdat het slot van mijn deur stuk was een nieuw slot had gehaald. Ik had er nog helemaal niet bij stil gestaan om te vragen naar een deur die op slot kan. Maar als hij die graag wil plaatsen dan graag. Echter het plaatsen ging niet goed. De staaf die de 2 klinken moest verbinden was vrij kort en de schroefgaten waren te wijt dus de schroeven kreeg hij er niet goed in. Dus probeerde hij er de schroeven maar in te hameren. Ik heb nog nooit iemand er een schroef in zien hameren. Alleen er een schroef met een hamer uit zien trekken. Maar snap ook wel waarom ik nog nooit iemand er een schroef in heb zien hameren want dat gaat niet goed. Het eind van het lied was dat Geoffrey toch ook besefte dat hij andere schroeven nodig had maar dus meer een nacht met de hamer tussen de deur in geslapen zodat de deur niet dicht zou vallen en dat ik er dan niet meer uit kon omdat de klink niet vast zat.

Za. 12-10 vandaag ging Maria (het inwonende nichtje) water halen en ik zei dat ik met haar mee liep. Toe kregen we een extra emmer mee. We hebben samen water gepompt en toen ieder een emmer op ons hoofd naar huis gebracht. Die van haar 20 liter en van mij denk nog geen 10 maar het was al zwaar en spannend genoeg. Was steeds bang dat ik hem liet vallen.

Na wassen en eten rond 10.00 naar zuster Floris gegaan. Ze heeft me het terrein van het ziekenhuis laten zien en het klooster. Ze vertelde dat ze me niet zelf naar Mzambazi had kunnen brengen omdat er aan de grens met Tanzania een container met goederen uit Canada stond en die moest ze vlug mogelijk worden opgehaald want ze deden nogal moeilijk bij de grens en de container had al meer problemen onderweg ondervonden. Nu was ze er niet bij geweest toen de mensen de container uitpakte dus alles was overal gezet. Dus heb ik haar geholpen om de boel te organiseren. Want ze moest van elk product 1 doos hebben om er een foto van te maken die naar Canada te sturen als bewijs dat het is aangekomen en om te bedanken. Hier zijn we een ruime tijd mee bezig geweest en toen ik rond 13.00 weer thuis kwam was ik van die paar uurtjes de handen uit de mouwen steken best moe. Na een uurtje gerust met Maria naar het wedstrijd veld gegaan. Echter ik wil te graag dingen doen dus we waren veel te vroeg. Toen we Geoffrey tegen kwamen heeft die me ondanks dat ik nog vol zat van de lunch me meegenomen om de school te laten zien en. Me mee laten eten met de docenten. Een plek waar ik me niet echt op mijn plaats voelde. Hij heeft tijdens die maaltijd laten zien hoe ze in Malawi met hun handen eten. Wat ik wel leuk vond was d discussie tijdens het eten ze hadden een aantal posters gekregen ook 1 van het mannelijk geslacht en 1 van de zwangerschap en bevalling van een vrouw. Er was 1 docent die ze niet in de lerarenkamer opgehangen wilde hebben. Dus kwam er een discussie over wel of niet ophangen en wel of niet gebruiken tijdens de les. De docent zei dat die ze misschien wel ging gebruiken. Maar ze zijn niet opgehangen in de lerarenkamer.

Geoffrey heeft me daarna meegenomen naar de wedstrijden. Ik vond het moeilijk om bij de docenten weg te gaan en terug naar Maria met wie ik samen was gekomen. Zonder ze te beledigen. Heb 2 wedstrijden netbal gezien van de meiden van onze middelbare school tegen de meiden van een naburige middelbare school. En 1,5 voetbal wedstrijd van de jongens. Toen werd het me buiten te warm en ben ik naar binnen gegaan. Wie er gewonnen heeft weet ik niet vond de boel moeilijk uit elkaar te halen volgens mij de andere school. Ik heb vooral naar het publiek staan kijken. Als er een punt gescoord werd er luid juichend het veld opgerend. En ze waren nog lang niet terug aan de kant voor de wedstrijd weer verder ging. Bij het voetbal was er zelfs jeugd dat zingend en dansend, een vorm van dansen die bij ons zeker seksueel gezien zou worden, rond het veld trok en deels over. Verder was het mooi te zien dat veel mensen uit de community kwamen kijken.

Vandaag was de klink gemaakt maar het stuk in de deur waar het slot in moet vallen is te groot dus met een zeer lichte druk gaat de deur dus toch open ondanks dat die op slot zit. Het is dus maar gewoon op mijn omgeving vertrouwen dat het goed gaat. Dat gaat het tot nog tot immers nog steeds.

De rest van de avond niet veel bijzonders gedaan wat gepuzzeld en op tijd naar bed.

Zo. 13-10 vandaag was het stil tot 5.00 uur en ik heb zelfs tot 6.00 in bed gelegen. Maar toen moest ik er toch echt uit om naar de wc te gaan en ben dan maar opgestaan. Ik heb vandaag voor het eerst hier mijn haren gewassen. Dat betekend geknield voor een bak warm water op de cementen vloer zitten en met een kopje water over mijn hoofd gieten. Zo je haren wassen is zeker een uitdaging. Dit is iets wat ik terug in Nederland zeker niet ga missen.

Omdat er in mijn kamer geen kast staat leeg ik uit mijn koffer maar heb nu eens de tijd genomen om er wat orde in te scheppen. Nog wat boek geluisterd en toen al om 9.00 uur naar de kerk gegaan samen met Maria. Echter toen de zondag school was afgelopen zag zuster Floris me zitten en die nam me mee naar het klooster waar ik niet in het stof hoefde te zitten wachten tot de mis begon. Later met zuster (…) samen naar de kerk gegaan. Het was een mis in Tomboucha dus verstaan deed ik het niet. Maar er werd wel mooi gezongen en getrommeld en ook gedanst. Omdat ik het niet verstond had ik alle tijd om rond te kijken. Nu zat ik in een van de zij beuken dus de midden beuk kon ik niet zien. Wat me wel opviel was dat de beuk tegenover waar ik zat alleen maar mannen zaten. Er was duidelijk een splitsing. In mijn bank zaten veel moeders met baby’sof kleine kinderen. En om die kinderen 2 uur zoet te houden kregen ze gewoon de borst tijdens de mis. Als er een baby was die niet stil werd verlieten moeder en kind de kerk gewoon daar werd niet raar van opgekeken. Het zelfde gold voor het feit dat mensen gewoon gaandeweg de mis binnen druppelde. Ik werd wel even in de war gebracht tijdens de collecte. Ik denk dat er wel 15 of meer bussen waren met elk een andere heilige er op. Ik had geld gedaan in 1 maar weet niet meer in wie en of het nu naar een bepaalde doel gaat of dat ik naar die heilige heb gebeden. Niet dat ik weet waar die heilige überhaupt voor staat. Maar het gaat denk ik vooral om het idee dat ik heb mee gedaan.

Na de kerk waren er verschillende mensen die een praatje met me wilde maken. Daarna snel naar huis gegaan. Waar ik een middagje rustig aan heb gedaan. Wat boek te luisteren, rusten en schrijven wat er allemaal is gebeurd.

Toen het te warm en benauwd in mijn kamer werd ben ik buiten op de stoep gaan zitten. Tot Mary (moeder) langs liep en zij dat ik mee moest lopen. Ze bracht me naar een groep mensen die de rozenkrans aan het bidden waren.